Stan wojenny wprowadzono w nocy z 12 na 13 grudnia 1981r. na terenie całej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Uchwała wyprowadzająca czołgi na ulice została podjęta z naruszeniem ówczesnej konstytucji, a więc faktycznie było to działanie bezprawne. Oficjalnym powodem ogłoszenia stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m.in. brak zaopatrzenia w sklepach. W rzeczywistości zbrodniarze komunistyczni obawiali się utraty władzy, ponieważ stracili kontrolę nad związkowym ruchem robotniczym, który miał duży wpływ na całe społeczeństwo. Jeszcze dziś Wojciech Jaruzelski argumentuje swoje działania groźbą wkroczenia wojsk radzieckich do Polski pomimo, że w dniu wprowadzenia stanu wojennego, nie zanotowano żadnych ruchów wojsk radzieckich ani zwiększonej komunikacji radiowej w ramach Układu Warszawskiego. W czasie debaty zdecydowany sprzeciw odnośnie interwencji ZSRR w Polsce wyraził radziecki polityk Jurij Andropow, jeden z członków Biura Politycznego KC KPZR: ‘’Nie możemy ryzykować. Nie zamierzamy wprowadzać wojsk do Polski. Jest to słuszne stanowisko i musimy się go trzymać do końca. Nie wiem, jak rozwinie się sprawa z Polską, ale jeśli nawet Polska będzie pod władzą “Solidarności”, to będzie to tylko tyle. A jeśli na Związek Radziecki rzucą się kraje kapitalistyczne, a oni już mają odpowiednie uzgodnienia o różnego rodzaju sankcjach ekonomicznych i politycznych, to dla nas będzie to bardzo ciężkie. Powinniśmy przejawiać troskę o nasz kraj, o umacnianie Związku Radzieckiego. To jest nasza główna linia.’’
Jak widać sami Rosjanie nie przejawiali chęci wkraczania do Polski, więc argument o zagrożeniu z ich strony jest zwykłą wymówką! Przeciwko bezbronnemu Narodowi Polskiemu wysłano 70 tys. żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, 30 tys. funkcjonariuszy MSW oraz bezpośrednio na ulicach miast 1750 czołgów i 1400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty, 9000 samochodów oraz kilka eskadr helikopterów i samoloty transportowe. Rozpoczęły się masowe aresztowania działaczy opozycyjnych, które były wykonywane przez ZOMO. Ograniczono możliwość przemieszczania się wprowadzając godzinę milicyjną (w początkowym okresie od 19:00, następnie od 22:00 do 6:00), jednocześnie zakazano zmiany miejsca pobytu bez uprzedniego zawiadomienia władz administracyjnych. Wstrzymano wydawanie prasy (poza dwiema gazetami rządowymi – "Trybuna Ludu" i "Żołnierz Wolności", oraz kilka pism terenowych). Stan wojenny został zniesiony 22 lipca 1983r. Niestety nie jest znana dokładna ilość ofiar, jednak z pewnością liczba ta przekracza 200 osób, które zginęły w masakrach dokonywanych przez ZOMO na ulicach oraz w wyniku egzekucji wykonywanych przez SB.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz